Uczestnicy konferencji zostali przyjęci przez Papieża Franciszka, który osobiście wysłuchał raportu o sytuacji na Bliskim Wschodzie. Kiedy przemawiał, zatrzymał się, oderwał wzrok od kartki i wspomniał dzieci syryjskie z Aleppo, które piją brudną wodę..
Gościem spotkania był Staffan de Mistura, specjalny wysłannik sekretarza generalnego NZ dla Syrii. Obecni byli również obaj nuncjusze z Syrii i Iraku. Przypomnieli tragiczne dane tj 400 tys. zabitych, 2 mln rannych oraz gigantyczne zniszczenia infrastruktury. Nuncjusz z Syrii powiedział, że tylko w miesiącu lipcu było 40 ataków infrastruktury medycznej i zdrowotnej w rożnych częściach Syrii, a od 2014 do 2016 373 ataki na budynki szpitalne. Sytuacja codzienna Syryjczyków w opisie nuncjusza ygląda następująco: „bomby beczkowe, piekielne kanonady, amunicja kasetowa, broń chemiczna, bomby termitowe, napalm, ataki samobójcze, moździerze i rakiety, snajperzy, bomby spadające na szkoły, szpitale i osiedla mieszkalne, gwałty, nielegalne aresztowania, tortury, dzieci – żołnierze, oblężenia miast, głód prowadzący do śmierci”.
Podkreślono gigantyczne zaangażowanie Kościoła, które wobec ogromu potrzeb i tak jest niewystarczające.
Według zebranych danych, sieć organizacji kościelnych w przeciągu trzech lat pozyskała ponad 530 mln $ aby odpowiedzieć na syryjsko-iracki kryzys humanitarny. Odnotowano znaczny wzrost przyznanych funduszy i beneficjentów pomiędzy 2014 i 2015. Dane te pokazują nie tylko olbrzymie starania sieci organizacji kościelnych, aby odpowiedzieć na złożony i przedłużający się kryzys, ale również ciągłość i uwagę tej sieci wobec kontekstowego i humanitarnego rozwoju kryzysu.
DANE ZA ROK 2015
Dane końcowe za rok 2015 pokazują, że instytucje kościelne (w tym organizacje katolickie, diecezje i instytucje religijne) pozyskały ponad 207 mln $, aby odpowiedzieć na kryzys humanitarny w siedmiu krajach – Syrii, Iraku, Libanie, Jordanii, Turcji, Egipcie i Cyprze. Dane dostarczone przez instytucje biorące udział w badaniu wskazują, że liczba bezpośrednich beneficjentów pomocy przekroczyła 4,6 mln osób.
Priorytetowe sektory działań interwencyjnych w roku 2015 były to:
– pomoc żywnościowa (ok. 36 mln $, ponad 17% wszystkich pozyskanych funduszy), z czego ponad 25 mln $ w Syrii;
– edukacja (ok. 35,6 mln $, 17% całości), z czego 17 mln $ przypadło na Liban; jest to priorytetowy sektor działań interwencyjnych w tym kraju, gdzie według danych ONZ, połowa z 500 tys. dzieci uchodźców w wieku szkolnym nie ma dostępu do edukacji;
– opieka zdrowotna: ponad 30 mln $ (co stanowi prawie 15% pozyskanych funduszy), równo podzielone pomiędzy Syrię, Irak, Jordanię i Liban;
– artykuły nieżywnościowe: ponad 25 mln $ (12% wszystkich przyznanych fundusz), z czego ponad 11 mln $ przypadło na Syrię i 7 mln $ na Irak;
– schronienie: ponad 15 mln $ (7,5% wszystkich funduszy), z czego 8 mln $ w Iraku.
Według zebranych danych, 31% funduszy przeznaczono na Syrię docierając do ponad 2,3 mln beneficjentów, 26% na Irak, 25% na Liban i 11,5% na Jordanię.
DANE ZA ROK 2016 (DO LIPCA)
W 2016 roku sieć organizacji kościelnych pozyskała, z publicznych i prywatnych funduszy już ponad 196 mln $ docierając do ok. 4,5 mln bezpośrednich beneficjentów.
Priorytetowe sektory działań interwencyjnych to:
– pomoc żywnościowa: ponad 42 mln $ (ok. 22% pozyskanych funduszy), z czego ponad 33 mln $ w Syrii;
– edukacja: ok. 34 mln $ (ok. 17% przyznanych funduszy), z czego większa część wykorzystywana jest na programy realizowane w Libanie i Jordanii;
– opieka zdrowotna: ok. 31 mln $ (16% wszystkich pozyskanych funduszy), dość równo rozdzielone pomiędzy Syrię, Jordanię i Irak;
– artykuły nieżywnościowe: ponad 7 mln $ (8% dostępnych funduszy) wydatkowane zwłaszcza na Syrię i Irak.
Według zebranych informacji, 36,5% funduszy przeznaczonych jest na Syrię, dla szacunkowo ponad 2,6 mln beneficjentów, 16% dla Iraku, 14% dla Libanu i 10% dla Jordanii.
DANE OGÓLNE 2014-2016
Według zebranych danych, sieć organizacji kościelnych pozyskała ponad 530 mln $ w przeciągu trzech lat, aby odpowiedzieć na syryjsko-iracki kryzys humanitarny. Odnotowano znaczny wzrost przyznanych funduszy i beneficjentów pomiędzy 2014 i 2015. Co się tyczy roku 2016, udokumentowana suma jest nieco gorsza w porównaniu z rokiem ubiegłym, ale tendencja jest pozytywna zważywszy, że ostatnia aktualizacja danych miała miejsce w lipcu.
Dane te pokazują nie tylko olbrzymie starania sieci organizacji kościelnych, aby odpowiedzieć na złożony i przedłużający się kryzys, ale również ciągłość i uwagę tej sieci wobec kontekstowego i humanitarnego rozwoju kryzysu.
Wnioski płynące z pracy organizacji zajmujących się pomocą ofiarom konfliktu syryjsko-irackiego.
- Edukacja i ochrona dzieci stanowią absolutne priorytety pomocy doraźnej
- Zdrowie pozostaje priorytetowym sektorem interwencji dla wszystkich krajów dotkniętych bezpośrednio i pośrednio kryzysem
- Działania skoncentrowane i obejmujące wsparcie psycho-społeczne, budowanie pokoju i pojednania są kluczowe w kontekście charakteryzującym się podziałami i konfliktami i gdzie populacja przeżywa ciężkie traumy z powodu konfliktu i przymuszonych migracji. Szczególnie wspólnoty chrześcijańskie mogą wnieść swój wkład w pojednanie w tamtym regionie
- Opłata za czynsz i wsparcie godnego zakwaterowania, wraz z projektami oferującymi możliwość profesjonalnego szkolenia i pracy dla młodych, są traktowane jako podstawowe sektory, których celem jest zaoferowanie jak największej stabilności dla tych, którzy dzisiaj widzą tylko niepewność i ubożenie. W obszarze projektów post-doraźnych, odbudowa nie tylko w wymiarze materialnym ale także w obszarze tkanki społecznej
- Niezbędne jest kontytuowanie przeznaczenia części wsparcia humanitarnego na potrzeby wspólnot goszczących w krajach, gdzie są uchodźcy
- Pomimo że zaangażowanie sieci kościelnej i licznych organizacji narodowych oraz międzynarodowych w obecny kryzys humanitarny jest olbrzymie, potrzeby populacji dotkniętych przez kryzys nie są całkowicie zaspokojone. Potrzebne jest zatem zapewnienie i wzmocnienie wparcia działań doraźnych i jednocześnie możliwość zapewnienia trwałości pomocy, bazując na źródłach finansowych, które mogą zapewnić długoterminową stabilność
- Konieczność pamiętania o kryzysie w Iraku i sytuacji uchodźców irackich w krajach sąsiadujących tj. Jordanii i Libanie i zapewnienie finansowania projektów ich dotyczących w celu odpowiedzi na ogromne potrzeby tej populacji
- Wzmocnienie zdolności instytucji lokalnych jest nieuniknionym elementem żeby odpowiedź na obecny kryzys humanitarny, jak również na wszystkie przyszłe działania odbudowy i rozwoju, była jak najbardziej odpowiednia i skuteczna. Zachęcanie do wzmocnienia i zwiększenia skoordynowanych działań w tym celu
- Olbrzymią troską Kościoła jest zwrócenie szczególnej uwagi na potrzeby wspólnot chrześcijańskich i ich przyszłość w regionie Bliskiego Wschodu oraz na potrzebę duchowego i pastoralnego towarzyszenia
- Centralna rola instytucji religijnych zaangażowanych w działalność pastoralną i humanitarną w kontekście obecnego skomplikowanego kryzysu
- Świadomość utrzymania na najwyższym poziomie wymiaru humanitarnego kryzysu w tych krajach i konsekwencji na poziomie lokalnym, regionalnym i międzynarodowym, by ujawniać wszystkie formy przemocy i niesprawiedliwości
- Potrzeba ponowienia apelu o odpowiedzialność do wszystkich partii o zaprzestanie wrogości, otwarcie bezpiecznych korytarzy humanitarnych i opieki populacji bez ochrony.
Zaangażowanie na rzecz pokoju jest centralnym elementem i wyjątkowym działaniem Kościoła na wszystkich poziomach.