Akcja polega na powstrzymaniu się od zbędnych wydatków (np. słodyczy, zabawek, ubrań, kosmetyków, papierosów), w rezultacie czego można zaoszczędzone pieniądze przekazać na pomoc potrzebującym. Jest to – co prawda – podjęcie próby zmagań z samym sobą i wyrzeczenie, ale przynosi błogosławione owoce.
Jak włączyć się w akcję?
Przede wszystkim należy zaopatrzyć się w specjalne skarbonki, która są udostępniane wiernym (wykonane z tektury i specjalnie oznaczone). W bieżącym roku Caritas przygotowała ich 10 tys. sztuk. Dystrybucją zajmują się Szkolne Koła Caritas (SKC), Parafialne Zespoły Caritas (PZC) oraz księża proboszczowie na terenie diecezji. Na koniec akcji, po 40 dniach Wielkiego Postu, w Wielki Czwartek podczas Mszy Wieczerzy Pańskiej lub w czasie Wigilii Paschalnej wszyscy, którzy – w imię miłości braterskiej – do skarbonek wrzucali zaoszczędzone pieniądze, składają skarbonki w kościołach, w procesji z darami jako datek dla ubogich.
Co to jest jałmużna?
Jałmużna to więcej niż zwykła filantropia, a to ze względu na związek przekazanej ofiary pieniężnej z miłością, najcenniejszą z wartości. – Jałmużna jest wpisana w nasze życie chrześcijańskie i w Wielkim Poście nabiera szczególnego wymiaru. W tym czasie dokonujemy różnych wyrzeczeń, a one nie mogą być puste i iść na marne. Często rezygnujemy np. ze słodyczy i te pieniądze mogą być przeznaczone na pomoc drugiemu człowiekowi. Jałmużna to dzielenie się z drugim; ten kto się w nią włącza, pomaga niejako Jezusowi Chrystusowi. Taka jest idea „Jałmużny wielkopostnej” – mówi ks. Marek Bieńkowski, dyrektor Caritas Diecezji Siedleckiej.
Owoce akcji
Akcja przynosi co roku owoce materialne. Zebrane fundusze skierowane są na realizację dzieł charytatywnych na rzecz potrzebujących z diecezji siedleckiej. Ponadto niektóre SKC i PZC przeznaczają zebrane środki na swój cel, tzn. na pomoc komuś z ich społeczności – ubogiej rodzinie ucznia, sfinansowaniu paczki żywnościowej, czy zakupie drogiego leku. Nie mniej ważne są duchowe postępy, które łączą się z praktykowaniem jałmużny, jako elementu życia osoby wierzącej. Osoby biorące udział w akcji rozwijają w sobie miłosierdzie, co szczególnie się liczy w dzisiejszych czasach i dość komercyjnym społeczeństwie. Jak widać, akcja ma charakter również wychowawczy. Poprzez małą ofiarę uczymy się pomagać najbardziej potrzebującym.