W dniach 27-28 października 2018 r. Caritas Archidiecezji Warmińskiej kontynuowała realizację projektu Na szlaku warmińskich sanktuariów. Projekt jest adresowany do osób wykluczonych i zagrożonych wykluczeniem. Bierze w nim udział dziesięciu bezdomnych mężczyzn, którym pomaga na co dzień Caritas w Archidiecezjalnym Centrum Charytatywnym im. Jana Pawła II w Olsztynie, kilku wolontariuszy i trzech opiekunów.

Projekt zakłada trzy dwudniowe wyjazdy z noclegami do sanktuariów położonych na Warmii: Stoczka Klasztornego, Gietrzwałdu i Głotowa. Bazą noclegową jest Stoczek Warmiński. Poprzez wyjazdy i podjęte w tym czasie działania chcemy udzielić naszym uczestnikom wsparcia w różnej formie. Przede wszystkim zamierzamy pomóc im w wyjściu z życia w izolacji. Pragniemy, aby poczuli, że jest ktoś, kto o nich myśli, pamięta i troszczy się. Za konieczne uważamy również zapewnienie im dobrych warunków do odpoczynku od trudnej codzienności i opieki duchowej (katechezy, wspólne modlitwy, uczestnictwo w adoracji i Eucharystii), mającej stać się impulsem do nawiązania żywej relacji z Bogiem. Dzięki wyjazdom uczestnicy zyskają również wiedzę z zakresu historii Polski i historii polskiego Kościoła.

Drugi wyjazd rozpoczęliśmy od zwiedzania Sanktuarium Najświętszego Sakramentu i Męki Pańskiej w Głotowie. Opiekujący się tym miejscem ks. Marek Proszek oprowadził nas po głotowskiej świątyni, opowiedział historię cudu eucharystycznego oraz warmińskiej kalwarii. Następnie odprawiliśmy Drogę Krzyżową, podczas której uczestnicy projektu nieśli przez kolejne stacje ciężki, masywny krzyż. Taka forma modlitwy była dla nich dużym przeżyciem. Byliśmy wdzięczni Bogu za możliwość odprawienia tego nabożeństwa w tak niezwykłym miejscu zaprojektowanym na wzór Drogi Krzyżowej w Jerozolimie.

Następnie nasz warmiński szlak zaprowadził nas – tak jak poprzednio – do Stoczka Klasztornego, gdzie znowu zostaliśmy serdecznie przywitani przez księży marianów.

Po czasie spędzonym na wspólnej rekreacji i przy obiedzie uczestnicy wysłuchali katechezy pt. Jesteśmy dziećmi Boga. O wartości i godności człowieka. Wspólnie staraliśmy się zrozumieć, co oznacza fakt, że zostaliśmy stworzeni na obraz i podobieństwo Boga. Odwołując się do Słowa Bożego, rozważaliśmy wielką prawdę o odwiecznym wybraniu nas przez Ojca, naszym wielkim powołaniu do bycia dziećmi Bożymi, niezniszczalnej i wiecznej godności człowieka odkupionego przez Chrystusa. Uczestnicy brali żywy udział w katechezie. Odpowiadali na pytania, dzielili się przemyśleniami. Zastanawialiśmy się również nad tym, w jaki sposób możemy o swoją godność dbać, w myśl słów ks. Romano Guardiniego: „Jesteś dzieckiem Bożym, zachowuj się jak dziecko Boże”.

W treści katechezy pięknie wpisała się homilia wygłoszona w czasie Eucharystii przez jednego z księży marianów. Ojciec, komentując fragment Ewangelii, w której Jezus ostro wzywa do nawrócenia słowami: „Jeśli się nie nawrócicie, podobnie zginiecie”, stwierdził, że Bóg każdemu z nas daje łaskę potrzebną do przemiany serca, ale nie wszyscy chcą ją przyjąć. Zdanie to bardzo mocno przemówiło do serc słuchających: „Aż mi się łza zakręciła…” – powiedział się później jeden z uczestników.

Uczestnicy mieli również czas na zatrzymanie się przed Jezusem w ciszy. W czasie adoracji, która odbyła się w klasztornej kaplicy, dziękowaliśmy Panu za to, że jesteśmy Jego dziećmi i nic nie odbierze nam tej godności. Jak echo powracało do nas Słowo: „Ty jesteś moim Synem umiłowanym.” oraz „Wybrał nas przed założeniem świata.”.

W planie naszego wyjazdu znalazło się również wieczorne ognisko. Mogliśmy się przy nim pośmiać, porozmawiać, zjeść pyszną kiełbaskę i ogrzać w jesienny, zimny już wieczór.

Wyczekiwanym przez wszystkim punktem programu była projekcja filmu Pasja w reżyserii Mela Gibsona. Uczestnicy po pierwszym naszym wyjeździe powiedzieli, że mają pragnienie obejrzenia tego filmu. Oglądaliśmy go z wielkim przejęciem, a dyskusje na temat wrażeń trwały do późnych godzin wieczornych i były kontynuowane następnego dnia. Uczestnicy podkreślali, że bardzo uderza ich fakt, iż Jezus odczuwał cierpienie tak, jak każdy człowiek – jak my i oddał życie za każdego z nas.

Następnego dnia, po śniadaniu i wspólnej kawie obejrzeliśmy kolejny film, tym razem dokumentalny, o Słudze Bożym kard. Stefanie Wyszyńskim, który był więziony w Stoczku Klasztornym – miejscu naszych wspólnych spotkań. Dzięki temu uczestnicy mogli poznać biografię Prymasa Tysiąclecia.

Kontynuacją naszych rozważań o Męce Jezusa, dzięki której zostaliśmy zbawieni i odkupieni, było zachęcenie uczestników do odmawiania Koronki do Ran Chrystusa. Usłyszeliśmy, w jaki sposób Koronka powstała i jak należy ją odmawiać. Dowiedzieliśmy się, że modlitwa, w której odwołujemy się do Ran naszego Pana ma szczególną moc i jest ogromną pomocą w sytuacjach, gdy my sami jesteśmy już za słabi, żeby zmienić swoje życie. Wszyscy otrzymali książeczkę na temat Koronki i różaniec, na którym się ją odmawia.

Po przerwie uczestnicy wysłuchali katechezy pt. Historia Bartymeusza, czyli moje ukryte możliwości. Usłyszeliśmy fragment Ewangelii na temat niewidomego żebraka, który pod wpływem spotkania z Jezusem, odkrywa swoje ukryte pragnienia – wyjścia z wegetacji i prowadzenia normalnego, godnego życia. Uczestnicy byli motywowani do otrząśnięcia się z braku wiary we własne możliwości poprzez przytoczenie kilku historii osób, które mimo własnych, bardzo często poważnych ograniczeń, potrafiły zawalczyć o swoją godność, nie poddały się rozpaczy i zwątpieniu, odnalazły w sobie ukryte talenty. Siłą, która wyzwoliła w Bartymeuszu pragnienie godnego życia, było Słowo Pana i fakt, że Jezus nie zatrzymał się przy nim, ale potraktował bardzo poważnie, sprowokował go do samodzielnego działania.

Po Mszy Św. i obiedzie mogliśmy kolejny raz stanąć przed Jezusem Eucharystycznym. Dziękowaliśmy mu za to, że jest naszym Zbawicielem i Odkupicielem, że nam ufa i wierzy w nasze możliwości. Odmówiliśmy wspólnie Koronkę do Ran Chrystusa, prosząc Jezusa o pomoc w problemach, z którymi sami sobie nie radzimy. Każdy z nam mógł doświadczyć bliskości Pana ukrytego w małym kawałku chleba.

Nasz wyjazd zakończyliśmy spotkaniem, w czasie którego mogliśmy się podzielić swoimi wrażeniami. Wiele osób wciąż mówiło o swoich przeżyciach związanych z filmem „Pasja”. „Jestem bardzo szczęśliwy, że mogłem tu być, a szczególnie, że mogłem obejrzeć ten film” – powiedział jeden z uczestników. Inna osoba, nawiązując do treści z katechezy, w której była mowa o tym, że Bóg pomaga nam w sytuacjach beznadziejnych, dała piękne świadectwo uwolnienia z choroby alkoholowej w wyniku modlitwy do Matki Bożej Gietrzwałdzkiej. Wolontariuszki wyznały, że bardzo korzystają z katechez, ponieważ dzięki nim mogą w nowy sposób spojrzeć na wiele spraw w swoim życiu. Pięknym owocem działania łaski Bożej w czasie naszych spotkań były odbyte przez niektórych uczestników Spowiedzi Święte.

Swoją wdzięczność za dar spotkania, bycia razem, otrzymane łaski wyraziliśmy, składając wieniec kwiatów i zapalając świece pod Krzyżem i pod obrazem Maryi Królowej Pokoju, która kolejny raz przyjęła nas w Stoczku.

autor: Caritas Archidiecezji Warmińskiej

Projekt realizowany w ramach programu „100 na 100 – 100 projektów na 100-lecie odzyskania niepodległości”. To inicjatywa, której głównym założeniem jest sfinansowanie 100 projektów wspierających zarówno wolontariuszy rozwijających umiejętności wsparcia osób potrzebujących jak również osoby potrzebujące, zagrożone wykluczeniem społecznym, poprzez budowę współpracy międzypokoleniowej.